Στα πλαίσια της ενημέρωσης για Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με αναπηρίες και της προσπάθειας για την ευαισθητοποίηση μέσα απο την ενημέρωση για τον σεβασμό της διαφορετικότητας πραγματοποιήθηκε και στο δικό μας σχολείο ανά τμήματα σχετική δράση σε δύο στάδια.
Στην τάξη (ΣΤ1 -ΣΤ2) ακολουθήσαμε την κάτωθι πορεία:
1.Ενημέρωση των μαθητών με βάση το παρακάτω υλικό και μικρή σχετική συζήτηση καθώς και προώθηση του σχετικού φυλλαδίου που αναφέρεται παρακάτω . (κατάλληλο και για μικρότερες τάξεις).
(Αναδημοσίευση)
“Άφησέ με θα τα καταφέρω!! Δεν είμαι από πορσελάνη….
Μπορώ να κάνω ό,τι κάνεις με διαφορετικό τρόπο.”
Στον αστείρευτο λεξιλογικό πλούτο της γλώσσας μας βρίσκουμε πως η λέξη αναπηρία προέρχεται από το ρήμα
πηρώ και σημαίνει:
την έλλειψη αρτιότητας, τη μερική ή ολική έλλειψη μέλους, οργάνου ή λειτουργίας, ό,τι δηλαδή έχει συμβεί σε κάποιον.
Η αναπηρία ενός ανθρώπου δεν είναι όλη του η ύπαρξη, είναι όμως μέρος της και πρέπει να αντιμετωπιστεί. Το γεγονός ότι υπάρχουν άνθρωποι με αναπηρία που κατορθώνουν τα ακατόρθωτα για μας, δεν σημαίνει πως η Πολιτεία -και βέβαια ο καθένας μας- έχουν λιγότερες ευθύνες σ’ αυτό που τους αναλογεί.
Άλλωστε οι άνθρωποι με δύναμη για ζωή, παρά τη σοβαρότατη αναπηρία τους, δεν χρειάζονται χαρακτηρισμούς που να τους χαϊδεύουν τα αυτιά, για να αγωνίζονται. Αντιλαμβάνονται πλήρως, πως αυτά που δημιουργούν τις ιδιαίτερες ικανότητές τους είναι η στάση τους προς τη ζωή και ο σκληρός τους αγώνας -πάντα σε συνάρτηση με τον αγώνα της οικογένειάς τους και την επικοινωνία με αγαπημένους φίλους και δασκάλους- και όχι κάποια …αυτόματη λειτουργία που εγκαθίσταται στην ύπαρξή τους μαζί με την αναπηρία.
Η Γενική Γραμματεία Επικοινωνίας – Γενική Γραμματεία Ενημέρωσης, ανταποκρινόμενη στο αίτημα της έδρας της UNESCO του Πανεπιστημίου Μακεδονίας, προχώρησε στην έκδοση αυτού του σύντομου οδηγού στην ελληνική γλώσσα. Περιέχει δεκαοκτώ κανόνες συμπεριφοράς καθημερινής επικοινωνίας με άτομα με αναπηρία.
http://www.tesyd.teimes.gr/alkioni/wp-content/uploads/2012/11/kanones_symperiforas.pdf
Αυτή είναι η συγκινητική και ιδιαιτέρως έξυπνη διαφήμιση του οργανισμού
“Pro Infirmis”, της Ελβετίας, ο οποίος βοηθά άτομα με ειδικές ανάγκες.
Στην ουσία αποδεικνύεται ως πείραμα: σχεδόν όλοι οι άνθρωποι δείχνουμε κάποια εμπάθεια στα άτομα με ειδικές ανάγκες και λίγοι θα καθόντουσαν δίπλα στον άνδρα που κρύβεται μέσα στο αποκριάτικο κουστούμι.
Ένας άνδρας στέκεται στο κέντρο μιας πλατείας στην Ελβετία ντυμένος ως ένα γλυκύτατο αρκουδάκι. Οι περαστικοί στην αρχή είναι διστακτικοί και ντροπαλοί και δεν τον πλησιάζουν αλλά μετά, ένας ένας όλοι αρχίζουν να τον πλησιάζουν και να τον αγκαλιάζουν.Μέχρι και ένα σκυλάκι φαίνεται να χαίρεται με την αγκαλιά του μεγάλου λούτρινου αρκούδου.
Έτσι, η πλατεία μοιάζει σαν να έχει στηθεί μια γιορτή από δωρεάν αγκαλιές.
“Χρειάζεται να μεταμφιεζόμαστε για να έρθουμε πιο κοντά;”, αναρωτιέται στο τέλος ο άνδρας με ειδικές ανάγκες, βγάζοντας το “κουστούμι παραλλαγής”. “Ελάτε πιο κοντά”, κλείνει η διαφήμιση.
2) Mετά απο πρόταση του Σχολικού Συμβούλου ΕΑΕ της 8ης Περιφέρειας,
Ανανία Τοζακίδη πραγματοποιήθηκε η προβολή ταινίας του
Βασίλη Ντούρου σχετική με τη θεματολογία της ημέρας,
με τίτλο : "Το φως που σβήνει "
Για γρήγορες συνδέσεις, ακολουθεί ο σύνδεσμος
https://dl.dropboxusercontent.com/u/169682129/To_fws_pou_sbhnei-H264-512x384.mp4
Διαρκεί 1 ώρα και 36 λεπτά μαζί με τους τίτλους τέλους:
Το φως που σβήνει
(Η ταινία είναι για τις δυο μεγάλες τάξεις του δημοτικού και για όλες της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης) είναι μια σύγχρονη δραματική ταινία που εστιάζεται στη βαθιά φιλική σχέση μεταξύ ενός φαροφύλακα και ενός παιδιού με προβλήματα όρασης, το οποίο όμως διαθέτει ένα εκπληκτικό ταλέντο στη μουσική. Το σενάριο είναι εμπνευσμένο από τη συνέντευξη ενός μικρού μουσικού με πρόβλημα όρασης, όταν κέρδισε μουσικό βραβείο «Θα βλέπω μέσα από τη μουσική». Ο μικρός Βλαδίμηρος Γολοσίνσκι πριν επιλεχθεί να πρωταγωνιστήσει στην ταινία, ήταν πλανόδιος μουσικός και έπαιζε βιολί με τη μητέρα του σε ταβέρνες.
Ακολούθησε συζήτηση .
